Sa buhay, madalas, may gusto tayong gawin na for some reason, di naman natin magawa.
Sometimes the reasons are practical in nature, minsan naman just pure emotional.
Gaya ko, gusto kong magpagupit ng hair. Para sana maiba naman. For the longest time, nagpapa-rebond ako at straight lang gupit ko. Gusto ko naman sana maka-experience ng iba. Pero dahil sa umaasa ako na ako'y lalakad down the aisle this year, inisip ko, huwag muna.
Minsan, lalo na 'pag bagsak ang CSAT ko, gusto kong mag-resign. Kapag napakaraming pinapagawa sa opisina, lalong lumalakas yung kagustuhan kong umalis. Pero kapag ok naman, cool lang, steady lang.
Before I wrote this post, alam ko may punto ako. As I move towards the end, ayun... nakalimutan ko na yung punto ko.
Maganda talaga na pag-isipan muna lahat ng bagay. Kasi minsan, our emotions cloud our judgement. At kadalasan, lalo na kung emotion ang pinaiiral natin, we decide badly.
Deal with the hurt, cry it out, let the tears run dry. Di mawawala yung sama ng loob.
It doesn't heal overnight. Kapag medyo ok ka na, think of what you will do. At the end of it all, it's solely your call.
No comments:
Post a Comment